Volodymyr Danylenko: Το καπέλο του Σικόρσκι, εκδόσεις Πνοή

από τη Θέμιδα Παναγιωτοπούλου

Ο Volodymyr Danylenko που είχα τη χαρά να παρευρεθώ στην παρουσίαση του βιβλίου του "Το Καπέλο του Σικόρσκι", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή, με εντυπωσίασε αρχικά, με τη φυσική συστολή που χαρακτήρισε την παρουσία του μέσα σε κόσμο. Το Καπέλο του Σικόρσκι, εμβληματικό και συμβολικό αξεσουάρ δύναμης του κατασκευαστή ελικοπτέρων Ίγκορ Σικόρσκι, είναι προϊόν παντρέματος ενός ντοκυμαντέρ για τη ζωή του διάσημου αεροπόρου και μίας λογοτεχνικής ιστορίας με φόντο την κρυφή προσωπική ζωή του Ίγκορ Σικόρσκι και το πάθος του για μία γυναίκα. Η προσωπική ζωή του αεροπόρου, παρουσιάζεται σαν κινητήριος μοχλός της επιστημονικής του αφοσίωσης, σε βαθμό που καθώς τελειώνει το βιβλίο, ο αναγνώστης να μη μπορεί να δει τον αεροπόρο αποσπασματικά και ξέχωρα απο το δυαδικό σχήμα που σχημάτιζε με την Καρολίνα Γκουλί, τη μούσα του. Η Καρολίνα Γκουλί ήταν κι αυτή συμμέτοχος της πρωτοπορίας για την εμφάνιση των ελικοπτέρων. Οι τεχνικές περιγραφές και η αναφορά στις αναρίθμητες αποτυχίες στην προσπάθεια κατασκευής ελικοπτέρων πριν να αποτυπωθεί η "μαγική συνταγή" που θα κατάφερνε να κρατήσει στον αέρα τον πιλότο για παραπάνω απο 3 λεπτά αρχικά και στη συνέχεια η προσγείωση να μην οδηγήσει σε συντριβή, αναδεικνύει τον παλμό ιστορικών εποχών ταραγμένων, όπου η πρωτοπορία και η επιστημονική πρωτοτυπία, εμφανίζονται σαν αντίδοτο στον ολοκληρωτισμό και την πολεμική διάθεση που εξαπλωνόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η ταυτότητα του Σικόρσκι πρώτα ως ερωτευμένου ερευνητή και κατόπιν ως Ουκρανού, σε μία εποχή όπου η Ρωσική Αυτοκρατορία καταδυναστεύει ακόμα και την ομιλία της ουκρανικής γλώσσας και αργότερα το ίδιο συμβαίνει και με την επανάσταση του 1917 και την επικράτηση των μπολσεβίκων, οπότε και εξανεμίζεται η προσδοκία απελευθέρωσης της Ουκρανίας, μοιάζει σαν η μικρογραφία ενός πανανθρώπινου αφηγήματος, με γνώμονα τη δημιουργία ενός στίγματος ατομικού. Ενός στίγματος που θα είναι πρώτα και πάνω από όλα προσωπικό και ατομικό και στη συνέχεια θα διαχέεται μέσα από μία εθνική ταυτότητα, η οποία θα είναι εκείνη που θα επιλέγει ο καθένας ξεχωριστά, και η οποία θα βασίζεται στις κοινωνικές και τις πολιτιστικές επιταγές που εκφράζουν το σύνολο, και που όσο κι αν παραγνωριστούν αλλά και όσος χρόνος κι αν παρέλθει με τις φωνές που τις εκφράζουν να έχουν υποπέσει στην αφάνεια, θα έρθει η στιγμή που θα ακουστούν και πάλι ηχηρά. Η Oksana Tereshchenko, η οποία έκανε μία εξαιρετική μετάφραση και η οποία εκτός από ικανή είναι και μία γλυκύτατη γυναίκα που είχα την τύχη να γνωρίσω, αλλά και οι Εκδόσεις Πνοή που ανέλαβαν την αψεγάδιαστη επιμέλεια του κειμένου, τίμησαν όλους εμάς τους αναγνώστες, μέσα από μία παρουσίαση με παρουσία του Πρέσβη της Ουκρανίας, όπου δόθηκε βήμα στη σύγχρονη Ουκρανική συγγραφική ματιά. Και η ματιά αυτή, αξίζει την προσοχή μας!