Johann Chapoutot: Η πολιτιστική επανάσταση του ναζισμού, εκδόσεις Πόλις

από τη Θέμιδα Παναγιωτοπούλου

Είναι απίστευτο πόσο απολαυστικό μπορεί να γίνει το διάβασμα μίας τόσο καλής ιστορικής έρευνας, όπως "η πολιτιστική επανάσταση του ναζισμού" από τον καθηγητή Johann Chapoutot. Η ενδελεχής ανάλυση ιστορικών γεγονότων που στάθηκαν κομβικά στη διαμόρφωση της νεότερης Ευρωπαϊκής ιστορίας, δημιουργεί συχνά το ερωτηματικό, αν θα μπορούσαν κάποιες μαύρες σελίδες της ιστορίας να έχουν αποφευχθεί, αν η Γερμανία δεν είχε ταπεινωθεί τόσο φρικτά από τη Γαλλία, μετά το τέλος του τριακονταετούς πολέμου και τη συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648, και μετά τη λήξη του Α ΠΠ και τη συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, που για πολλούς (και όχι μόνο Γερμανούς) σηματοδότησε μία ειρηνική μορφή πολέμου δεδομένων και των προβλέψεων που συνομολογήθηκαν αλλά δεν τηρήθηκαν. Φυσικά αυτό δε θα μπορούσε ποτέ να δικαιολογήσει την παράνοια του βιολογικού ντετερμινισμού της "νορδικής φυλής". 

Ωστόσο, η περιγραφή της κλιμάκωσης της έντασης του αισθήματος της ταπείνωσης των Γερμανών, που διαχρονικά εξελισσόταν σε φόβο απέναντι σε οτιδήποτε αλλοεθνές θα μπορούσε να "διαφθείρει", την αποδεκατισμένη πληθυσμιακά χώρα τους, εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο έγινε δυνατό να πιστέψουν τόσοι πολλοί άνθρωποι και να στηρίξουν την πιο εγκληματική θεωρία συνωμοσίας στα χρονικά της ανθρωπότητας. Η "πολιτιστική επανάσταση" πάνω στην οποία οι ναζί, κέντησαν το προπαγανδιστικό τους αφήγημα, περιλάμβανε μέχρι και αναφορές στον Πλάτωνα και την Πολιτεία του, και φυσικά τη διάκριση των ανθρώπων βάσει των ικανοτήτων τους. Η φιλοσοφία του Πλάτωνα κυριολεκτικά αλλοιώθηκε με στόχο να εξυπηρετήσει την επιχειρηματολογία της πιο νοσηρής πολιτικής πραγματικότητας της Γερμανίας. Υποστηρίχθηκε ακόμα και ότι η αρχαία Ελλάδα υπήρξε φυλετικά προϊόν της νορδικής φυλής, με Γερμανούς αγρότες να έχουν εγκατασταθεί εκεί πολλά χρόνια πριν οι Έλληνες ("απόγονοι της νορδικής φυλής") μεγαλουργήσουν...Η μετέπειτα Ελλάδα του Αριστοτέλη και των στωικών φιλοσόφων που πρέσβευαν τη δημοκρατία και την ισότητα είχε ήδη εκφυλιστεί, κατά τους ναζί. 

Οποιαδήποτε αναφορά σε όρους ισότητας, δημοκρατίας και οικουμενικότητας, αποτελεί εκφυλισμό του φυσικού δικαίου στο οποίο πίστευαν οι ναζί, με μοναδικό στόχο την προάσπιση της φυλής τους με κάθε τίμημα. Η έννοια της ατομικότητας δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο των ναζί, γιατί ο άνθρωπος δεν υπάρχει εκτός της κοινότητας της ναζιστικής, για την οποία μόνο ζει και αναπνέει. Οι ναζί έβλεπαν το ανθρώπινο ον σα γιατροί, σαν να πρόκειται για μία μονάδα που μπορεί να προσφέρει σα θυσία, την υπόστασή της στην κοινότητα. Είναι ενδιαφέρον ότι η κοινότητα των Γερμανών ναζί, (Gemeinschaft) δεν έχει καμία σχέση με τη γαλλική κοινωνία (Societe), που αναφερόταν συχνά την ίδια εποχή στη Γαλλία. Στη γαλλική κοινωνία, οι άνθρωποι (σύμφωνα και με τις επιταγές του Ρουσσώ), συναινούν από κοινού στη σύναψη ενός κοινωνικού συμβολαίου και άρα η κοινωνία αποτελεί παράγωγο αυτής της συμφωνίας. 

Στη Γερμανία των ναζί, η κοινότητα προϋπάρχει των ατόμων, και τα άτομα έχουν χρέος να τη συντηρήσουν με τίμημα το αίμα τους. Blut und Boden (αίμα και έδαφος), είναι το σύνθημα των ναζί, και για το λόγο αυτό στράφηκαν τόσο πολύ ενάντια στο ρωμαϊκό δίκαιο, το οποίο κατά την άποψή τους εκφύλισε τη χώρα τους, οδηγώντας την στην κατάπτωση. Κατά το ρωμαϊκό δίκαιο η ιδιοκτησία μεταβιβάζεται, συνιστώντας προϊόν εμπορικής συναλλαγής. Οι ναζί όμως, θεωρούν το έδαφός τους δεμένο με το αίμα τους (Blut). Στην προσπάθεια να χτίσουν την επιχειρηματολογία που θα τους επέτρεπε να δέσουν το γερμανικό λαό στο άρμα της εγκληματικής μισαλλοδοξίας τους, διαστρέβλωσαν μέχρι και την κατηγορική προσταγή του Καντ, παρά το γεγονός ότι ο συγγραφέας της Κριτικής του Ορθού Λόγου, ουδέποτε υπήρξε υποστηρικτής φυλετικών διακρίσεων. Ο Johann Chapoutot, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, και αξίζει να διαβαστεί!