Ε.Χ. Γονατάς: Ο Φιλόξενος Καρδινάλιος, Εκδόσεις Στιγμή

από τη Θέμιδα Παναγιωτοπούλου

Ο εκδότης των εκδόσεων στιγμή ήρθε κάποτε σε επαφή με τον μαγικό κόσμο του αγλαότεχνου τυπογραφείου των αδελφών Ταρασόπουλου, εκεί όπου κάποτε εκδόθηκε και το 'Άξιον Εστί' του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά που σήμερα δεν έχει μείνει τίποτα από το κατεδαφισμένο τυπογραφείο για να θυμίζει τις περασμένες δόξες του.

Ο κ. Αιμίλιος Καλιακάτσος (εκδόσεις Στιγμή), γνώρισε σπουδαίους ανθρώπους των γραμμάτων στον χώρο του τυπογραφείου των Ταρασόπουλων, ανάμεσα σε αυτούς και τον Ε.Χ. Γονατά. Τον θυμάται να έρχεται τακτικά και να ταίζει με σπόρους τα κάθε λογής πουλιά που βρίσκονταν στην αυλή του τυπογραφείου μέσα σε ένα πελώριο κλουβί στο οποίο δέσποζε ένας πελώριος παπαγάλος. 

Το θρυλικό τυπογραφείο κάποτε έκλεισε. Τότε ο κ. Καλιακάτσος, επιχείρησε δύο φορές σε διαφορετικές χρονιές, να επισκεφτεί το εγκαταλελειμμένο τυπογραφείο χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, από την επίσκεψή του στο ερειπωμένο κτίριο, ανέσυρε κάποια λάφυρα αξίας, ανάμεσα στα οποία ένα φυσερό χειρός καθώς και ένα κύπελλο με χαραγμένη γερμανική επιγραφή, δεδομένου ότι κάποτε το τυπογραφείο το είχαν επιτάξει Γερμανοί...

Ο εκδότης αναφέρει, ότι το 2001 μια μπουλντόζα γκρέμισε το άλλοτε χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο τυπογραφείο, μην αφήνοντας τίποτα να θυμίζει τις περασμένες εποχές, με εξαίρεση αυτό εδώ το δημιούργημα - νουβέλα του Ε.Χ. Γονατά με τίτλο ''Ο Φιλόξενος Καρδινάλιος'', που αναφέρεται σε ένα πουλί, έναν καρδινάλιο, τον οποίο τάιζε τακτικά ο διηγηματογράφος μαζί με φίλους ποιητές και συγγραφείς, που παρέα όλοι σύχναζαν στον εκδοτικό οίκο των Ταρασόπουλων, που φημιζόταν για τα μοναδικά τυπογραφικά του μηχανήματα για τα δεδομένα της εποχής.

Ο Ε.Χ. Γονατάς, μέσα από τη νουβέλα αυτή, που φέρνει σε επαφή τον σύγχρονο κόσμο, με τον κόσμο μιας άλλης εποχής, στην οποία οι διαπροσωπικές σχέσεις χαρκτηρίζονταν από τη λεπτότητα της αμεσότητας, ζωντανεύει ξανά το κελάηδισμα του καρδινάλιου, που φτάνει στα αυτιά των αναγνωστών δυνατό, έστω και αν αναγκάζεται να περάσει μέσα από την ηχορύπανση των κατοπινών δεκαετιών...

...''Εγώ που δεν έχω πουλιά φυλακισμένα σε κλουβιά (ένα κλουβί της μάνας μου σαπίζει στην αποθήκη), ξυπνάω καμιά φορά από'να σιγανό κελάιδισμα.''

...'''Ενα πουλί μας έφερε πάλι κοντά, κι ένα πουλί μας είχε χωρίσει για χρόνια΄΄ είπε

Ήπιε μια γουλιά από το ποτήρι του και ρώτησε:

''Τη θυμάσαι εκείνη την ημέρα;''

''Τα θυμάμαι όλα τώρα ολοκάθαρα, σαν να γινήκαν χτες. Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγεμα. Είχαμε ξεκινήσει απ'το εξοχικό σου σπίτι, χαρούμενοι. Με την αισιοδοξία του πρωτάρη. Βγάζαμε κάθε τόσο από την τσέπη τις σφεντόνες μας - η δική σου ήταν σιδερένια, η δική μου από ξύλο κερασιάς - και δοκιμάζαμε τα λάστιχά τους, που ήταν σφιχτά και γερά, ολοκαίνουργια. Όμως όσο περνούσε η ώρα, όσο βλέπαμε τους βόλους μας να λιγοστεύουν, χωρίς να πετυχαίνουμε ούτε ένα πουλί, άρχισε να μας πιάνει απελπισία''...